Nog niet veel te zien...

Aan Senna merken we nog niet zo veel. Ze is (zoals altijd) een tevreden hond. Buiten in de sneeuw vindt ze het heerlijk. Lekker erin rollen en als er andere hondjes in het vizier zijn, lekker even spelen. Vandaag is het 10 dagen geleden dat ze gedekt is.

Op woensdag 20 januari is Senna gedekt!

Eindelijk, begin januari was het weer zover; Senna werd loops. Omdat de dekking in juli niet gelukt was, waren we vol goede hoop en moed, dat het nu wel ging lukken. We sloegen gelijk aan het rekenen. 7 januari was ze loops geworden, dus als we van het gemiddelde van de 10e dag uitgingen, kon ze de 16e gedekt worden. In de tussentijd ga ik op zoek naar een goede dekreu (met stamboom en alle goede gezondheidsuitslagen e.d.). In juli moesten we daarvoor naar Almelo rijden en was Senna erg agressief naar de reu toe, maar omdat we die week op vakantie gingen, hadden we maar 1 kans om het te proberen. Dan maar een half jaartje uitstellen. Na enig zoeken op internet bij de Labradorvereninging en de fokkerskring vind ik een reu, die niet erg ver weg woont, namelijk in Langbroek (half uurtje rijden). Wat blijkt: het is een naamgenoot van Senna, alleen dus in de mannelijke versie. Maandag de 18e ga ik met Senna op pad; maar ze is blijkbaar nog niet dekrijp, want ze werkt weer niet mee om alles tot een goede dekking te volbrengen. Na dinsdag nog een keer geprobeerd te hebben is het op woensdag (na afname van bloed voor progesteronbepaling) eindelijk gelukt. Het is voor Senna natuurlijk ook allemaal erg vreemd zo voor de eerste keer... Donderdag rijd ik voor de 4e keer naar Langbroek, om te proberen of de Senna's het nog eens willen doen. En jawel... ook nu is er weer een dekking.

De dekaangifte wordt ingevuld en nadat ik de meiden thuis op de hoogte heb gesteld van het blijde nieuws, rijd ik weer naar Groenekan, waar we Senna lekker laten bijkomen van alle gebeurtenissen van afgelopen dagen. Hopelijk weten we over ongeveer 4 weken, of en hoeveel puppies ze in haar buik heeft. Spannend toch?....